Różnie się dzieje u efki i kotów

Ostatnio nie pisałam ale działo się trochę u nas. Najpierw dom znalazła Musli. Wszystkie rozmowy przebiegły pomyślnie i zapadła decyzja o przekazaniu Musli. Gdy ją pakowaliśmy do transportera koteczka wpadła w koszmarną panikę. Pełna niepokoju oddałam ją do nowego domu. Niestety wieści nie były dobre. Kotka się chowała, była apatyczna i prawie nie jadła. Byłam pełna czarnych myśli i wcale się nie zdziwiłam gdy zadzwonił telefon, że państwo chcą oddać koteczkę. Była u nich równo tydzień. Nie mam pretensji, że nie dali jej więcej czasu. To po prostu nie był ten dom i ten kot. Wiedząc jak zachowuje się kotka jej powrót przyjęłam z ulgą.
Niedzielę kiedy Musli wróciła akurat spędzałam poza domem. Byłam pewna, że zastanę przerażoną kotkę, której sporo czasu zajmie otrząśniecie się po tym przeżyciu. Powitała mnie wesoła, rozmruczana, skora do zabawy koteczka. Zmiana jest taka, że jest jeszcze bardziej miziasta niż była. Owszem jest dalej troszkę płochliwa ale zachowuję się jak gdyby nigdy nic. Tyle dobrego w całej tej sytuacji. Przy tej okazji koteczka została też wysterylizowana więc tą sprawę mamy z głowy. Nie wiem co dalej będzie z Musli. Jak ją oddać po tym wszystkim :-(

Do swojego domu poszła też Milka. Adoptowali ją opiekunowie Jovisiowego brata - Kosmo. Dlatego zapadła decyzja o rozdzieleniu rodzeństwa. Wiem, że pewnie wielu osobom się to nie spodoba ale musimy oddać choć jednego kota. Koteczka po kilku minutach w nowym domu rozpoczęła zwiedzanie, zabawy i zaprzyjaźnianie się z starszym kolegą. Mam nadzieję, że przypadną sobie do gustu i będzie im razem dobrze :-)

Z pozostałymi kotami sytuacja bez zmian. Jakoś poprawiło się ze zdrowiem. Omlet jest coraz bardziej miziasty jeśli to jeszcze możliwe. Niesamowita przylepa z niego. Musimy go wkrótce wykastrować bo już kawał kocura z niego. Omlet był też pierwszym kotem, który nauczył się korzystać z klapki - taki z niego mądrala. Mam nadzieję, że on też znajdzie dom choć ciężko będzie mi go oddawać. Nie wiem co w tych kocurach jest, że tak się do nich przywiązuję - najpierw Jovi, potem Kostek a teraz Omlet. Ale wiem, że Omlecik uszczęśliwi kogoś kto go adoptuje.

Sushi jak to Sushi - najbardziej lubi siedzieć na balkonie i oglądać świat

a Jovi to pracownik roku - ciągle przy komputerze

I na koniec coś o mnie - szukam pracy we Wrocławiu. Interesują mnie wszelkie prace biurowe, obsługa klientów - jestem otwarta na nowe wyzwania i chętnie się uczę nowych rzeczy. Jeśli cokolwiek będzie wiedzieć, wpadnie Wam w ucho informacja, że ktoś szuka pracownika - proszę dajcie znać. Tu jest mój profil na Profeo - można zobaczyć jakie mam doświadczenie.