Kuźnickie koty 2013

Dziś odwiedziłam nasze osiedlowe koty. Wszystko dlatego, że wczoraj odezwała się do nas Pani Karmicielka. Niestety dla niej ta zima jest bardzo ciężka. Ma już swoje lata i kłopoty z nogami. Mieszka na czwartym piętrze bez windy i właściwie nie wychodzi z domu. Dalej gotuje kotom a jedzenie zanosi zaprzyjaźniona sąsiadka. Poznaliśmy ją wczoraj a dziś razem poszłyśmy do kotów. Jest w moim wieku, ma psa boksera i wielkie serce dla zwierzaków. Wczoraj jeszcze zrobiliśmy zakupy dla kotów. Czeka nas jeszcze zakup suchej karmy, którą koty dostają oprócz gotowanego jedzenia. Staramy się choć tak pomagać w opiece nad kotami.

Burasek rozłożny pod iglakiem.

Dwa bure kocury zerkają na mnie zza płotu.

W końcu zdecydowały się coś zjeść - ponoć to okropne żarłoki.

Pod daszkiem posila się czarny (lub czarna) z krawatkiem

Mamuśka wyszła dopiero kiedy opuściłyśmy podwórko.

Chyba nie chciała mieć ze mną doczynienia bo zazwyczaj przychodzi od razu.

Okazało się, że przed zimą Mamuśka urodziła jeszcze kocięta. Pokazały się jakiś czas temu. Na początku były podobno cztery, potem pokazywały się dwa a ja dziś widziałam jednego dzieciaka. Oczywiście cudny i cały po mamie. Jest już dość wyrośnięty. Chcielibyśmy go złapać bo powinien trafić do weta. Mam nadzieję, że buremu nic nie jest bo te dwa już chyba nie żyją :-(

Kotek na oczkach ma wyraźną trzecią powiekę.

Ogólnie był w dobrej kondycji i humorze ale martwią mnie te oczka.

Mamuśka, maluszek i czarny. Cwane koty jak zobaczyły, że zamknęłyśmy furtkę, od razu zaczęły podchodzić całkiem blisko. Jakby wiedziały, że już nie będziemy mogły wejść.

Mama i maluszek - ta kotka rodzi przepiękne kocięta. Ale naszym marzeniem jest ją złapać i wysterylizować. Na razie się nie udało :-(

Jeszcze raz małe cudo. Myślę, że ma już przynajmniej trzy miesiące. Jest płochliwy jak jego mama. Nawet jak go złapiemy nie wiem czy uda się go oswoić. Choć na razie największym problemem jest złapanie go. Nie będzie łatwo bo trzyma się na dystans.

Wymieniłam dziś kotom polar w budkach. Mam nadzieję, że trochę z nich korzystają. I że dzięki budkom ich życie jest choć trochę łatwiejsze. Najważniejsze, że są Pani Karmicielka i Basia - dwie wspaniałe kobiety, które troszczą się na co dzień o nasze osiedlowe koty.